گویند در عصر سليمان نبی پرنده اى براى نوشيدن آب به سمت بركه اى پرواز كرد
اما چند كودک را بر سر بركه ديد ، پس آنقدر انتظار كشيد تا كودكان از آن بركه متفرق شدند

همين كه قصد فرود بسوى بركه را كرد ، اينبار مردى را با محاسن بلند و آراسته ديد كه براى نوشيدن آب به آن بركه مراجعه نمود
پرنده با خود انديشيد كه اين مردى باوقار و نيكوست و از سوى او آزارى به من مُتصور نيست

پس نزديک شد، ولی آن مرد سنگى به سويش پرتاب كرد و چشم پرنده معيوب و نابينا شد

شكايت نزد سليمان برد

پیامبر آن مرد را احضار کرد، محاكمه و به قصاص محكوم نمود و دستور به كور كردن چشم داد

آن پرنده به حكم صادره اعتراض كرد و گفت
چشم اين مرد هيچ آزارى به من نرساند
بلكه ريش او بود كه مرا فريب داد
و گمان بردم كه از سوى او ايمنم

پس به عدالت نزديكتر است اگر محاسنش را بتراشيد
تا ديگران مثل من فريب ريش او را نخورند


♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥


علامه دهخدا